Nga Ebu Hurejra, Allahu qoftë i kënaqur me të, transmetohet të ketë thënë: Një njeri erdhi te i Dërguari i Allahut, paqja dhe lavdërimi i Allahut qofshin mbi të, dhe tha:
“O i Dërguari i Allahut, kush ka më shumë të drejtë në shoqërimin tim të mirë?”
I Dërguari tha: “Nëna jote.”
“Pastaj kush?” – pyeti njeriu.
I Dërguari tha: “Nëna jote.”“Pastaj kush?” – pyeti sërish njeriu.
Ai tha: “Nëna jote.”
“Po pastaj kush?” – pyeti sërish ai.
“Pastaj babai yt.” – ia ktheu i Dërguari, paqja dhe lavdërimi i Allahut qofshin mbi të.
Hadithin e transmetojnë Buhariu dhe Muslimi
Domethënia e hadithit
Obligimi i fëmijës ndaj prindërve është shumë i madh, sepse ata janë shkaktarë për ardhjen e tij në këtë botë dhe njëherazi ballafaqohen me sprova dhe vështirësi të shumta në rrugën e edukimit dhe përkujdesjes ndaj tij që nga lindja e derisa të rritet.
Allahu lidhi hakun e tyre me atë të Tij kur tha:
“Zoti yt ka dhënë urdhër të prerë që të mos adhuroni tjetër pos Tij dhe të silleni në mënyrë bamirëse ndaj prindërve.” (Kuran 17:23)
Prandaj, kur e pyeti njeriu të Dërguarin e Allahut, Muhamedin, paqja dhe lavdërimi i Allahut qofshin mbi të, se kush meriton më shumë shoqërimin dhe mirësjelljen e tij, ai u përgjigj “nëna jote”, madje e përsëriti këtë tri herë, për t’ua bërë me dije njerëzve se haku i nënës është shumë i madh. Ndërsa, herën e katërt tha: "Babai yt." Kjo tregon se detyra e fëmijës ndaj prindërve është shumë e madhe.
Dobitë e hadithit
1. Njeriu që ka më së shumti hak në mirësi dhe mirësjellje është nëna, pastaj babai.
2. Nxitja për mirësjellje ndaj të afërmve.
3. Dhënia çdo njeriu hakun që i takon dhe nderimi i tij sipas shkallës së afërsisë.
Përktheu: Jusuf Kastrati – Shembulli.com
Marrë nga libri “Hadithi”, Instituti i Mësimit të Gjuhës Arabe, Universiteti “Imam” - Riad
