Përkufizimi:
Fjala arabe ruḳje (رقية)gjuhësisht domethënë mbrojtje.
Kurse, në terminologjinë fetare, rukje quajmë ajetet, dhikrin dhe duatë që i këndohen një të sëmuri.
Llojet e rukjes:
- Rukje e ligjësuar (رقية مشروعة).
- Rukje e ndaluar (رقية ممنوعة).
Rukjeja e ligjësuar:
Rukje e ligjësuar, sipas dijetarëve islamë është ajo që i plotëson tri kushte:
- Të jetë në gjuhën e qartë arabe, t’i dihet kuptimi.
- Të bëhet me fjalët e Allahut ose me emrat dhe cilësitë e Tij.
- Të mos mbështetet vetëm në rukje, por të jetë i bindur se ajo nuk ndikon vetvetiu.
Rukjeja e ndaluar:
Rukje e ndaluar është ajo që nuk e plotëson ndonjërin nga kushtet e sipërpërmendura të rukjes së ligjësuar.
Argument nga suneti për rukjen e ndaluar është hadithi i Pejgamberit r, në të cilin thuhet: “Vërtet, rukjet (që nuk janë në përputhje me sheriatin), temimet[1] dhe tiveleja (lloj magjie që e bënin arabët duke besuar se ajo e shton dashurinë e burrit ndaj gruas dhe anasjelltas) janë shirk.”[2]
Këtë e dëshmon edhe hadithi i Pejgamberit r, në të cilin thuhet: “M’i paraqitni rukjet tuaja, nuk ka të keqe në to nëse nuk përmbajnë shirk.”[3]
Shkëputur nga libri “Et-Teuhijd el-mujesser” i autorit Abdullah El-Huvejl
Përktheu: Jusuf Kastrati – Shembulli.com
[1]Temime quajmë çdo gjë që vihet a varet për t’u ruajtur nga të këqijat. Përkthyesi.
[2]Ahmedi dhe Ebu Davudi.
[3]Muslimi.
